من اینجا رو خیلی دوست دارم، چرا؟
چون تنها جایی ه که خودمم. مهم نیست که تصور بقیه ازم چی باشه، اینجا میتونم، خیلی ساده بچه باشم، عجیب باشم، متفاوت باشم، آهنگ هام رو به اشتراک بذارم، بگم که متاسفانه چادری ام ولی تیپ ایده آلم این نیست. توی دنیای واقعی نمیتونم دعوتِ مولودیِ جاری رو رد کنم، ولی اینجا میتونم بگم که چقدر از این مراسم ها متنفرم. امیدوارم یه روزی بتونم توی دنیای واقعی هم خودم باشم. تلاشم رو میکنم واسش. ولی تا اون روز، اینجا مامن منه. ممنون که میخونین :)
کُفِ نفس یعنی به پارسا کیک خامه ای خیلیییی خوشمزه بدم ولی خودم نخورم! :)
+ رژیم گرفتم و از کرده ی خود شادانم :))
+ کُفِ نفس: نگهداری نفس، خویشتنداری، تقوا
بوی کاپوچینو
بوی قهوه
عطر گل نرگس
عود جنگل بارون خورده
عود اسطوخودوس
بوی لاک وقتی با حس خوب میزنم
بوی پارسا
بوی برگ بو وقتی مرغ داره میپزه
ادکلونم که اسمشو یادم رفته
شما چه عطر هایی رو دوست دارین؟ :)
+ امتحانا تموم شد! بریم آستین بالا بزنیم واسه اون لیست بعد امتحانا. که تازه اصل کاری رو یادم رفته بود. "خونه تکونی" ! :|
یه وقتایی آدم بعد از یه مدت طولانی قوی بودن نیاز داره تا بیخیال همه مسئولیت ها بشه، یکم خودخواه باشه و بذاره بقیه بهش توجه کنن..
از این نظر مادر بودن خیلی سخته...
+ فقط لاک بنفش تیره حق مطلب رو ادا میکنه...
به نظرم باید هرازگاهی یک "دوره امتحانات"ی تعریف کنیم واسه خودمون، که یه "بعد از امتحانا"ی وجود داشته باشه! بس که این "بعد امتحانا" امید بخش و به وجدآورنده و روزنه ای از روزهای روشنه! :دی
پ.ن: خیلی میترسیدم از این ترم با وجود پارسا کوچولو... ولی ترسش خیلی بیشتر از خودش مخوف بود! مجازی بودن خیلی به نفع من شد، خیلی توی وقتم صرفجویی شد و نیازی نبود گل پسر رو تنها بذارم. با کمک مامان و همسر عزیزم، خیلی خیلی عالی طی شد این ترم، جوری که اصلا تصور نمی کردم. و از طرفی خودم هم چون وقتم خیلی محدود بود با کم کردن خوابم و استفاده ازتمام وقت های مرده، همه درس ها رو رسوندم و حتی موضوعم رو اوکی کردم و پروپزال رو هم نوشتم و فرستادم برای مراحل تصویب... کارهایی که بچه های دیگه حتی مجرد ها که خیلی وقت آزادتری داشتن، انجام ندادن و از من خیلی عقب ترن... چرا؟ من همیشه میگم هر وقت فشار کار زیاد شد، بازدهی بالاتر میره و اینو به عینه بارها و بارها تجربه کردم :)
از همهههه، اول از همه خدای مهربونم، ممنونم ^-^
آرامش وقتیه که توی بغلم خوابش میبره. سرم رو میذارم به سرش، نفس های گرمش میخوره به صورتم...لحظه ای که دوست دارم تا ابد امتداد داشته باشه، خستگی هام در میشه، رنگِ دلم نورانی میشه و هرچی ناراحتیه رنگ می بازه.
فکر میکنم، بهشت تکرر همین لحظه است، بی نهایت بار...
اگه بخوام آرامش رو تصور کنم
پسرم رو میبینم که خوابه، اون چشمای بسته اش رو، شکمش که آروم بالا و پایین میره، زغوغای جهان فارق... اگه آرامش شکل های مختلف داشته باشه، این یکی قشنگ ترینشه :)
+ پلی میشه:
+ میبینم: خانه اسکناس و فروشگاه ست بیول تازه کار، هردو خوبن.
+ بچه داری و مریض داری. همسری کرونا گرفته ولی خداروشکر همه خوبیم. گرچه خسته ام از قرنطینه و دست تنهایی...
+ چندوقتی بود از زندگیم ناراضی بودم و به شدت احساس روزمرگی/مردگی میکردم... که نمیدونم چی شد، جرقه ی یه سری تغییرات خورده شد. با اپی که پشمال جان معرفی کرده بود، تمرینات ورزشی رو شروع کردم، کم و جمع و جوره ولی همونم به نظرم مفیده. یکی از اپ ها traker آب داشت که فعالش کردم و حواسم هست روزانه 8 تا لیوان آب بخورم. آبرسانی که خیلی وقت بود خریده بودم و استفاده نمیکردم رو دوباره شروع کردم و ماسک پیل آف خریدم! چه حس خوبی داره به پوستت برسی...
+ دوتا مسیر خوب برای کار و آینده ام روشن شده، یکی بزرگ یکی کوچیک. کوچیکه رو الان میتونم خرده خرده شروع کنم ولی برای بزرگه یه مسیر خیلی طولانیه که قبل از اون باید ارشد رو تموم کنم. به همین جهت به استاد راهنما پیام دادم تا کارمون رو زودتر شروع کنیم، امیدوارم توی دو ترم آینده بساط ارشد جمع بشه و آزاد بشم.
+ توی سال های پیش خیلی فیلم دانلود کردم + فیلم هایی که از دوستان گرفتم= پارسال حدود 300 تا فیلم ندیده داشتم! خب دیگه فیلم جدید خیلی کم دانلود کردم و شروع کردم به دیدن فیلم ها و امروز 130 تا دیگه هنوز دارم :| یه حس وسواس گونه ای پیدا کردم که هرچه زودتر همشو ببینم بره... که با وجود روزی یه دونه دیدن هم 5 ماه طول میکشه... :|
بعضی فیلم ها حقیقا دری وری هستن و دائم از خودم میپرسم این از کجا توی لیست من پیداش شده..! بعضی هام اونقدر خوبن که میگم چرا همون موقع ندیدمشون! فرصت نمیکنم معرفیشون کنم، ایشالا وقتی لیست جدید فیلم ها رو گذاشتم، ریت بالاها رو ببینید :)
+ پارسای عزیزمم خوبه خداروشکر... خیلی بزرگتر شده باورم نمیشه اینقدر قد کشیده باشه! کی اینقدر بزرگ شد؟ :)
یه کیک کاکائویی گرد و پرخامه بخورم و نگران اضافه وزن و چربیش نباشم.
برم استخر، یعنی استخرا باز بشن...به اندازه این یه سال شنا کنم.
هر روز فیلم ببینم تا این ۱۵۰ تا فیلم مونده توی هارد تموم بشه.
برم نمایشگاه کتابی که امسال برگزار نشد..
موهامو دکلوره کنم تا بتونم دوباره آبیشون کنم و دکلوره گند نزنه به موهام.
بریم آلمان و نگران مامان اینا و حجاب و نظام ارزشی و سایر نباشم.
بلاخره یه روز، تیپ مورد علاقه امو داشته باشم، بدون در نظر گرفتن چیزی.
یه روز پارسا فقط بخنده، گریه نکنه کلا.
+ فردا موعد واکسن ۶ ماهگی.
