عید همه مبارک

گل ها! رخ بپوشانید که زیباترین گل عالم٬ می شکفد...

سروها٬ به تعظیم در آیید که سرفرازترین سرو عالم٬ برپا می ایستد...

نسیم ها٬ بایستید که از ملکوت خدا نسیمی دیگر می وزد...

ستاره ها٬ خاموش شوید که خورشید غروب ناپذیری٬ امشب بر آسمان مکه طلوع می کند...

اشک ها٬ لبخند شوید که نیکوترین مژده٬ به گوش می رسد...

نادانی ها٬ بمیرید که فصل دانایی٬ آغاز می شود...

فرشته ها٬ از بهشت خدا فرود آیید که حبیب خدا به دنیا می آید...

و بت ها٬ فرو ریزید که محمد(ص) متولد می شود.

میلاد فرخنده ی پیامبر رحمت و امام جعفر صادق بر همگان مبارک باد

 

پ. ن :این متن ادبی کلی همه خاطراتم را زنده کرده آخه تو راهنمایی برا جشن میلاد پیامبر خودم این متن را با کلی احساس خوندم آخی! یادش بخیر!

| یکشنبه ۱ اسفند۱۳۸۹ | | ارکیده

تو جاری عشقی

 

آغاز امامت آقا صاحب الزمان مبارک باد

 

به شام فراقت، زوصلت سرودم

نبودی بر من، کنار تو بودم

                                                       تو غایب زعاشق، کجایی که باشد

                                                       گواه حضورت، تمام وجودم

بدون حضورت، نمازی نخواندم

فضا شد معطر، زعطر سجودم

                                                     دلی را ندیدم، زعشقت نلرزد

                                                     چو از تو نوشتم، چو از سرودم

 

همیشه همه جا، همه روز و شبها

به بامت پریدم، به کویت غنودم

                                                      نبودی ببینی؟ که پر بودم از تو

                                                      به گاه پریدن، به اوج صعودم

 

همه کهکشانها، به زیر پرم بود

چوبال دلم را به عشقت گشودم

                                                     تو احساس نابی، به شعر تر من

                                                     تو جاری عشقی، به تار و به پودم

به آهنگ چنگ دلم می‌نوازی،

سرود غمت را به آوای رودم

                                                     تو آن بی‌مثالی که مثلت نباشد

                                                     تو آن بی‌بدیلی، ترا آزمودم

 

تو دریای آبی منم قطره، هرگز

که بی تو ندارد بقایی، وجودم

                                                     نمانده قرارم، زهرم فراقت

                                                     به تحریر چشمم، به آهنگ عودم

 

محمد علی جعفریان (عاشق)

| یکشنبه ۲۴ بهمن۱۳۸۹ | | ارکیده

مهتاب شبانگاه

اینم یکی دیگه از شعرایی که خیلی دوست دارم

تا این فکر که نکنه من عاشقم به ذهنتون خطور نکرده می خوام به طور رسمی اعلام کنم که به هیچ وجه بنده عاشق و ... نیستم اینو را می گم چون وقتی دفتر شعرام را به یکی نشون دادم بنده ی خدا فکر کرد مجنون شدم و بدنبال این بود که لیلی را پیدا کنه حالا هرچی از من اصرار که بابا خبری از عشق و عاشقی نیست! به خرج ایشون نرفت که نرفت و خلاصه یه ماجرایی شد

خوب این مقدمه بود برای شعر آقای شفیعی کدکنی

دارم سخنی با تو گفتن نتوانم                   این درد نهانسوز نهفتن نتوانم

تو گرم سخن گفتن و از جام نگاهت          من مست چنانم که شنفتن نتوانم

شادم به خیال تو چو مهتاب شبانگاه         گر دامن وصل تو گرفتن نتوانم

چون پرتو ماه آیم و چون سایه دیوار          گامی ز سر کوی تو رفتن نتوانم

دور از تو من سوخته در دامن شبها          چون شمع سحر یک مژه خفتن  نتوانم

فریاد ز بی مهریت ای گل که در این باغ     چون غنچه پاییز شکفتن نتوانم

ای چشم سخنگو تو بشنو ز نگاهم           دارم سخنی با تو گفتن نتوانم

| چهارشنبه ۱۳ بهمن۱۳۸۹ | | ارکیده

هدف

دوشنبه مسابقه ی دو استقامت که یکی از ایستگاه های آمادگی جسمانیه٬ را دادیم

نمی دونم تا حالا تو این شرایط بودین یا نه٬ دورای آخر واقعا وحشتناکه!

 فکر می کنم دور۷ بودم (از ۱۰دور ) که ذره ذره ی وجودم ازم می خواست که دیگه تمومش کنم و بایستم

بار سنگین خستگی را تو تمام بدنم حس می کردم

 توی اون لحظه تنها چیزی که باعث میشه تسلیم نشی٬ فقط و فقط اون هدفیه که داری و و اون چیزی که با تمام وجود براش داری میدوی

دقیقا توی همین لحظه بود که فهمیدم هیچ هدفی از شرکت تو مسابقه ندارم!!!!

تفاوت نفر اول دوم سوم و حتی نفرات بعدی توی استقامت بدنشون نبود! هدفشون بود که مشخص می کرد کی اوله

تا زمانی که هدف معقولی از مسابقه پیدا نکردم دیگه در مسابقات شرکت نخواهم کرد اینو کسی میگه که از دوران دبستان همیشه پایه ثابت مسابقات ورزشی بوده!

| چهارشنبه ۱۳ بهمن۱۳۸۹ | | ارکیده

قاصدک

اینم آخرین شعری که احتمالا از اخوان ثالث می ذارم

 

قاصدک ! هان ، چه خبر آوردی ؟
از کجا وز که خبر آوردی ؟
 خوش خبر باشی ، اما ،‌اما
گرد بام و در من
 بی ثمر می گردی
انتظار خبری نیست مرا
 نه ز یاری نه ز دیار و دیاری باری
برو آنجا که بود چشمی و گوشی با کس
 برو آنجا که تو را منتظرند
 قاصدک
 در دل من همه کورند و کرند
 دست بردار ازین در وطن خویش غریب 
 

قاصد تجربه های همه تلخ
 با دلم می گوید
 که دروغی تو ، دروغ
 که فریبی تو. ، فریب 
 

قاصدک هان

 ولی ... آخر ... ای وای
 راستی ایا رفتی با باد ؟
 با توام ، آی! کجا رفتی ؟ آی

 
 راستی ایا جایی خبری هست هنوز ؟
 مانده خکستر گرمی ، جایی ؟
 در اجاقی طمع شعله نمی بندم خردک شرری هست هنوز ؟
 

قاصدک  

ابرهای همه عالم شب و روز
 در دلم می گریند .

| سه شنبه ۱۲ بهمن۱۳۸۹ | | ارکیده