حسِ پست قبل، رفت...
ولی بازم نمیخوام برش دارم. اونم یجور حس مادرانه است... دلم میخواد ایده آلِ مادرِ خوبِ خستگی ناپذیر رو بشکنم برای خودم. منم آدمم، کسی که میتونه ضعیف باشه، نقطه ضعف داشته باشه و با همه ی عشقش، خسته بشه!
شاید اینجوری حداقل تحمل کردنش، راحت تر بشه واسم...
