روزهای رنگی ارکیده

دیروز بعد از اون پستِ غمگین، وقتی با چشم های بادکرده سر کلاس مجازی بودم و مامان پارسا رو گرفته بود، وقتی مامان "یه لحظه" پارسا رو گذاشته بود روی کابینت ها تا قاشق چنگالها رو برداره. پارسا افتاد..

برای منی که صبح بدی داشتم، با جریان اینستا حسابی بهم ریخته بودم و پای secret sunshin به پهنای صورت اشک ریخته بودم، دیدن پسرم که از ترس یا درد، نفسش بالا نمیومد، تیر آخر بود... 

دیروز، روز وحشتناکی بود بدون شک ولی یه چیزی رو فهمیدم، داشتن پسرم وقتی سلامته معادله با داشتنِ کل دنیا... خدا رو هزار مرتبه شکر... 

+ به خودم قول میدم، نذارم رویاهام در حد رویا بمونن، براشون تلاش میکنم ان شالله.

++ فیلم خوبیه؛ خیلی عمیقه، غمگینه و به شدت تاثیر گذار...برنده بهترین بازیگر زن جشنواره کن، پیشنهاد میکنم.