روزهای رنگی ارکیده

هربار که سعی میکنم ببخشم، فکر میکنم تمام شد، راحت شدم. اما دوباره همه‌ی خشم و نفرت برمیگردد، شاید با شدت خیلی بیشتر. حداقل حالا میدانم، بخشش های یهویی، مال همان فیلم ها و داستان هاست. ما آدم های معمولی باید جان بکنیم تا از عمقِ سیاهیِ تنفر یک اینچ کم شود...

آقای خوبی ها... آقای مهربانی... برای شما مینویسم...

خسته ام از این حجم نفرت که‌ توی سینه ام انباشته شده... کمکم کنید، نجاتم دهید، دوست دارم یکبار دیگر دنیا برایم گلستان شود، آدم ها دوست داشتنی باشند و به جای خنجر، لبخند داشته باشند.

آقای من...

به حرمت این شب زیبا یاریم دهید

دوست دارم، ببخشم... رها شوم...