اگه دسته بندی فیلم ها را یادتونه باشه، بعضی فیلم ها خوبن، بعضی ها حال خوب کن، و دسته ی سومِ کمیاب، هم خوب و هم حال خوب کن. فیلمی که الان میخوام معرفی کنم رو شک دارم که بین دسته دوم یا سوم قرار بدم.
"ترمینال" با بازی دلنشین تام هنکس و کارگردانی استیون اسپیلبرگ، یک فیلم درام، کمدی و رمنسه که امتیاز خوبِ 7.3 رو توی IMDb گرفته.
داستان از اونجایی شروع میشه که "وکتور" از کشور کِرکوژیا نامی وارد فرودگاه نیویورک میشه ولی در مدت پرواز توی کشورش انقلابی رخ میده و جنگ داخلی شروع میشه. بنابراین وقتی پای وکتور به ترمینال میرسه، دولتی که براش ویزا صادر کرده دیگه وجود خارجی نداره! ویزاش باطل میشه و اجازه خروج از درب های فرودگاه رو بهش نمیدن، از طرفی تمام پرواز ها به سمت کرکوژیا کنسل شده. وکتور شهروندیه که به هیچ جا تعلق نداره! اما داستان قرار نیست، تلخ باشه، اتفاقا با کلی اتفاقات بامزه روبرو میشد و خنده به لب هاتون میاره.
ترمینال، داستانِ انتظاره... آدم هایی که با انتظار دست و پنجه نرم میکنند و طرز برخورد هر کدوم جای دقت داره. راستی اگر ما به مدت نامعلومی، معلق بین زمین و هوا بودیم، بدون هیچ پولی یا ارتباطی یا ... چیکار میکردیم؟
به شدت فیلم رو پیشنهاد میدم. میشه با خانواده هم دید :)
منتظر اتفاقات خوب (حورا)
