روزهای رنگی ارکیده

یه کسایی هستن توی بلاگستان، که یه علاقه خاصی دارم بهشون. یه جور حس صمیمیت که نمیدونم منشاش کجاست. ممکنه کامنت هم نذارم، یا تعداد کامنتام به انگشتای دست هم نرسه ولی انگار مدت هاست میشناسمشون...البته حساب دوستای جونی که خودشونم میدونن چقدر دوستشون دارم، جداست :)

تنها دلیل این که دلم نمیاد اینجا رو ببندم، همین شماهایید. ممنونم ازتون.

+ رستاک، ورژنِ خواننده ی ارکیده ست. حتی آهنگای چرتشم دوس دارم :)