روزهای رنگی ارکیده

پست غیرمفید :))

چون جریان داره... :)

ما یه طوطی داشتیم که حدود 2 ماه پیش فروختیم، از اون موقع من دائما، دائما تو فکرشم و یادم نمیره... حالا عکسی که از طوطی یا پرنده میبینم دلم میخواد داشته باشم و میدونم نمیشه. با قلبی شکسته قربون صدقه شون میرم :)

ما شاه طوطی داشتیم. بزرگتر بود. عکسشو گذاشته بودم، یادتون هست؟

نگهداریشون خیلی سخته

مهم ترین دلیلش واسه من این بود که به شدت توجه میخواست. باید همیشه جلوش بودم و باهاش حرف میزدم اگه میرفتم تو یه اتاق دیگه، جیغ میزد (وحشتناکه جیغاشون)، اگه هم محل نمیدادم، افسردگی میگرفت و پرهاشو میکند...!

یه جوری شده بود نمیشد از خونه برم بیرون یا به کارهای خودم برسم...

از کثیفی هم دیگه نگم. چون توی قفس نبود، پر و ... همه جا میریخت. پرده ها، فرش هم لکه شده بودن....

من خیلی دوست دارم پرنده، خیلی شیرین و دوست داشتنی ان ولی مثل یه بچه کوچیک، مراقبت و نگهداری میخوان :)

من عاشق همه جور حیواناتم! به جز حشرات :|

اینو روز آخر ازش گرفتم :)

خیلی وقتا خیلی حرف دارم، منظورم از اتفاقات روزمره نیست، بیشتر چیزایی که فکرمو درگیر‌میکنه و یه نتیجه خوب میتونه ازشون در بیاد، ولی نمیدونم چرا نمیتونم بنویسم. نهایت واسه مهرداد تعریف میکنم...

دوست داشتم اونا رو بگم، که شاید اینجا واسه کسایی که میخونن مفیدتر باشه...

عکسای بامزه ترم هست... اینجا خیلی جدیه :))

ولی نمیشه گذاشت اونا رو :|

من توی بازار این رنگی ندیده بودم :)

واقعا... هنر خداست این رنگا :)

هی دل منو بسوزونید حالا :)

سوالی بود؟