روزهای رنگی ارکیده

حتما میشه ... حتما 

حداقلش میشه کمترش کرد :)

موفق باشید 

____________________________

ایده ی خوبی بود ... باید این لیست رو هم اضافه کنم (عجیبه که تا حالا انجامش ندادم)

مثالی که برای توهین زدی برام ملموس نبود خیلی، مثلا راننده سرم داد بزنه عصبانی میشم، اعتراض می‌کنم به بی‌منطقیش، بغض نمی‌کنم. شاید توهینی حس نمی‌کنم، بیشعوری حس می‌کنم ^_^

اگه زدن حرفات به کسی آسیب نمیزنه، نگهشون ندار چون به خودت آسیب میزنه. ولی یه دفعه نمیشه، باید کم‌کم آدم خودشو قوی کنه. منم تو این حوزه باید رو خودم کار کنم، یه کم اشکم دم مشکمه :)

خب بله بسته به هر مورد ممکنه نوع مواجهه و برخوردتون متفاوت باشه

در خصوص توهین هم باز بسته به شرایط متفاوته

بعضی جاها اتفاقا باید جواب اونو محکم و با قاطعیت داد

بعضی جاها هم باید برعکس سعه ی صدر به خرج داد و فقط سکوت کرد

بعضیا جاها هم شاید با کمی صبوری و توضیح بشه فرد مقابل رو نسبت به حرفی که داره میزنه اگاه کرد (که خب کمتر پیش میاد)

باید روی عزت نفس و اعتماد به نفستون کار کنید تا بار منفی اهانت هاشون خنثی بشه ... خیلی از اوقات دیدم افرادی رو که اتفاقا با صبوری و یک جواب محترمانه طوری طرف مقابل رو ضربه فنی کردن که خودش خجالت کشیده و پاشده اومده برای عذرخواهی

میگم که سخته اما شدنیه ... به هر حال این شخصیت برای تکامل نیاز به چکش خوری داره تا صاف و صوف بشه :)

مثلا در خصوص همین اتوبوس و تشر آقای راننده 

دقیقا چه اتفاقی افتاد؟ شما حواستون نبود و یک ایستگاه رو رد کردید؟ یا مثلا شلوغ بود که نتونستید به موقع پیاده بشید؟

تو اینجور موارد همون اعتماد به نفسه که کمک می کنه 

چون نمیشه سرش داد زد یا باهاش دهن به دهن شد (با توجه به شخصیت و روحیه حساسی که دارید) بهترین راه اینه که با خودتون حرف بزنید 

بگید که تو اشتباه نکردی ... اون بیشعوره که نمی فهمه اشتباه کرده و حاضر نیست قبول کنه (گاهی حتی میشه از بین مسافرها اونی که نگاه خیره و چندشی نداره و یه ذره محبت و آرامش رو میشه تو نگاهش حس کرد رو انتخاب کرد و براش گفت که شما که دیدید خودش نگه نداشت بعد اونوقت سر من داد می کشه ... مطمئنا اون شما رو تأیید می کنه و خب همین قوت قلب و مرهم میشه)

البته گاهی هم همین حساسیت باعث میشه به هزار طریق آدم برای خودش و مظلومیتش روضه بخونه و بدتر بغضی بشکنه و بزنه زیر گریه

اینم خوب نیست، اینجوری خیلی آسیب پذیر میشین 

هووووف چقدر ور زدم

ببخشید

اینا دقیقا مصداق همون مطلب شماره یک دیشبم هستن :|

یعنی همون فصلی از زندگیم که ناخودآگاه پای پست شما جاری شد :|

بابت روده درازی و منبررفتنم دیگه باید ببخشید  :)

منم فوبیاهای زیادی دارم

یکیش فوبیای حیواناته یکیش مردها و یکیش همین بی احترامی و توهین.

البته خودم به مرز جنون برسم همه رو به خاک و خون میکشم:/:دی

باهاش مواجه بشین ترستون قطعا میریزه :)

اتفاقا یه مطلب در مورد هزار پا  نوشتم (همین هفته گذشته) اگر دوست داشتین لینکش بهتون میدم :))

عمومی کردنش جرات می خواد

یه i جا گذاشته بودم