روزهای رنگی ارکیده

درد فراق یار را من به بیان گفت وگو                     شرح نمی توان دهم نکته به نکته موبه مو

جامه صبر بردرم چند در انتظار او                        قطعه به قطعه، نخ به نخ، تار به تار، پوبه پو¹

سلام بر تو ای مولای من!

    آفا جان کجایی؟ هزاران دل عاشق  صدایت می زنند چون سخن امام رضا که می فرمایند: شکیبایی و بردباری وچشم به راه گشایش وکامیابی بودن خوب و زیباست، منتظر تو بودن وبال و پر به دور شمع وجودت سوزاندن زیبا ودلنشین است .هر هفته به شوقت لحظه ها را می شمارم تا جمعه بیایدو روز جمعه وقتی که نیستی غم دوریت  تمام وجودم را فرا می گیرد.

آیه ی"یا أیُها الذََّینَ ءآمَنوا اصبِروا و صابِروا و رابِطوا و اتَّقوا الله لَعَّلکُم تُفلِحون''⁴ درباره ی ارتباط با تو ست ودر بردارنده ی این نکته ی لطیف است که به ما امر به ارتباط می کند زیرا تو دارای ارتباط و حضوری و این ما هستیم که پنهانیم  وغافل!  

هجران،جانان تا به چند،آن یار کو؟ آن یار کو؟

                                                                      وین شورش دل تا به کی دلدار کو؟ دلدار کو؟

     اما روزی که تو بیایی، دنیا بهشت می شود. آن روز، روزی ست که مستضعفان بر  مستکبران جهان فائق آیند و پرچم اسلام را در جهان به اهتزاز در آورند. تو، دوستی های سود جویانه، دستگاه های حقوق بشر اما بر ضد بشریت ، دادگاه های یک طرفه، گرسنگی و پوست های بر استخان چسبیده، آئین های خود ساخته دروغی، دین های تحریف شده، دستگاه های جاسوسی و...را ریشه کن می  کنی.روزی که تو بیایی، آن قدر همه بی نیاز و غنی گردند که کسی را برای صدقه دادن نخواهیم یافت²،روزی که زمین ها چند برابرمحصول می دهند³وشادی وسرور در همه جای عالم نفوذ کند وکوچکترین ذره بی بهره نخواهد ماند. آن روز تو سوار بر ذو الجناح صفا و یک رنگی را بین مردم تقسیم می کنی وبا ذوالفقار سر از تن ظلم و استکبار جدا خواهی کرد.

   غیبت نکرده ای که شوم طالب حضور                        پنهان نگشته ای که هویدا کنم تو را⁵

مولای من! زره رزمت ارزان نیست تا در سپاهت باشم، لیاقت می خواهد واما دل من سرد و سیاه است، قلبم را صیقل بده و نورت را بر دلم بتابان که اگر تو را نشناخته بمیرم به جهالت مرده ام.⁶پس خودت را به من بشناسان و عشقت را در من بیفزا!

زنم کوبه ی در را ،خدا کند بپذیری                                     جوان دیده تر را ، خدا کند بپذیری

 شود جهانی به کامم اگر تو کنی تو نگاهم                       امید من که اگر را خدا کند بپذیری⁷

1-آیت الله میرجهانی

2-پیامبر اکرم:در زمان امام زمان هیچ کس فقیر نمی ماند ومردم برای صدقه دادن به دنبال نیازمند می گردند و پیدا نمی کنند

3-پیامبر اکرم                     4-آل عمران/200           5-فروغی بسطامی         6-امام صادق      7-محمد هادی فلاح