بهترین دوست
۹۴
حرف داری، میترسی غیبت شود
حرف داری، نکند تهمت شود...
پُرِ حرفی و میترسی از قضاوت، میترسی از حسادت، میترسی از آفت های دل...
ذهنت پر از کلمه، سرریز میشوند از چشم هایت، میترسی...
از علم کم، گیجی از تحلیل ها
دلت یک دوست میخواهد که فقط بشنود و گله کنی، ظرف دلت رو نشان دهی که کوچک است و گله کنی
بگویی سخت است
بعضی مسائل واقعا سخت اند، نمی توانی حلشان کنی
بشنود و اشک هایت را پاک کند
بشوند و حلشان کند
بار قضاوت را از روی دوشت بردارد و بگوید این ها اندازه ی تو نیست ولی خیالت راحت جایشان پیش من است
بگوید،
بگو، بنده ی من بگو...
ولی فکرش را هم نکن
میدانی که می بیند، می شنود و لبخند می زند
آرام میشوی
بهشت
