روزهای رنگی ارکیده

تک تک لحظاتش برام خاطره ست مثلا اون نماز دلچسبی که ظهر حدودا ساعت ۱ در مرز

عراق خوندیم  درحالی که تمام لباس هامون خیس بود و گرما آنچنان بود که نفس کشیدن

را  خیلی خیلی سخت میکرد و نماز خونه (البته نماز خونه که چه عرض کنم! اتاق

کوچیکی بود که انگار پاسپورت ها را اونجا مهر می کردن) اون قدر کوچیک بود که همه بهم 

چسبیده بودند و اصلا جایی  برای سجده نبود ٬ولی مسخره نمی کنم و واقعا راست می گم

 نمازی که اونجا به این شکل خوندم واقعا بهم چسبید و باحال بود.