روزهای رنگی ارکیده

عادت به روضه کرده دلم روضه خوان کجاست

صاحب عزای فاطمه آن بی نشــــان کجاست

                                                            احساس می کنم که کنارم نشســـــته است

                                                            مردی که چار گوشه ی قلبش شکسته است

هر خیمه ای که مجلس روضه است جای اوست

مردی که ذکر های مصــــیبت برای اوســــــــــــت

                                                            از چشم هاش خون جگر ها چکیده است

                                                            اندازه ی تمام جهان داغ دیده اســــــــــت

با اشک او اگر دل ما شستشـــو شود

شاید که روضه خواندن ما مثل او شود

                                                            قربان اشک روز و شب چشم خسته ات

                                                           مولا فدای مادر پهلو شکســــــــــــــته ات