مومن 1
حتما تا حالا کلمه ی "مومن "را خیلی دیدید و شنیدید.
تا حالا درموردش فکر کردید؟
چه کسی مومن واقعیه؟
چیکار کنیم که مومن واقعی باشیم؟
برای پاسخ به این سوال ها باید به کسی مراجعه کنیم که خودش مومن واقعی باشه
فردی بهتر از امام علی را سراغ دارید؟
با مراجعه به نهج البلاغه میتونیم بفهمیم که مومن واقعی کیه؟
در هر فرصت مناسب و اگر بتوانید به طور مرتب روزانه یا هفتگی این نوشته را همراه خود داشته باشید
بخوانید و ببینید تا چه حدی می توانید این کارها و صفات را که در این مجموعه آمده است به خودتان نسبت دهید .
به جای ضمیر های غایب (مثلا راست می گوید ) ضمیر های متکلم بکار برید (راست می گویم ) و دقت کنید تا چه حد از روی اطمینان می توانید ادعا کنید که اینگونه هستید ؛و سپس خودتان را داوری کنید که در این ادعا آیا احساس آرامش می کنید؟
آیا می دانی مومن کیست؟
آیا می دانی مومن کیست؟
مومن کسی است که مردم او را در مورد مال وجان و آبروی خود در امان بدانند و به او( و به صحت ومتانت کارهایش) اعتماد و اطمینان داشته باشد .
مومن کسی است که زیرک و با فراست باشد ،
خوشحال به نظر می رسد ، واگر ناراحتی هم دارد به این و آن اظهار نمی کند ،
نه کینه ورز است و نه حسود .
شخص با ایمان : در کار های دینی بسیار قوی و با استقامت ونیرومند است ،
در فهمیدن ریشه ی مطالب از روی اصول صحیح ،بسیار حریص و کنجکاو و علاقه مند است .
در راه هدف های خیر خواه خود به نیکوترین وجه پایداری می کند .
بردباری و دانش را به هم آمیخته است .
در حال وسعت زندگی و بی نیازی نیز میانه روی را از دست نمی دهد .
در مواقع گرفتاری وناراحتی نه تنها طاقت می آورد وخود را به ذلت نمی اندازد بلکه به آبرومندی برگزار می کند و عزت نفس خود را در هر حال حفظ می کند .
هنگام تسلط وتوانایی از تقصیر دیگران به شایستگی گذشت می کند .
بخشندگی او در راه های شایسته و موثر است .
نگاه کردن او آمیخته با عبرت گرفتن است ،سکوت او آمیخته با فکر کردن است ،اگر می پرسد مقصودش یاد گرفتن است (نه آزار دادن ) ، واگر دوباره مطلبی را بررسی می کند برای بهتر فهمیدن است.
طرز زندگی و راه رفتنش آمیخته با فروتنی است.
در ناملایمات زندگی و ناراحتی ها که پیش می آید خود را نمی بازد و تعادل خود را از دست نمی دهد .
حاضر است خود را به زحمت بیاندازد تا دیگران در آسایش باشند،
یاور ضعیفان است .
در دوستی خود خالص است .
در پیمان خود محکم و استوار است .
ممکن است بی جهت مورد سرزنش دیگران قرار گیرد ،اما بی جهت کسی را سرزنش نمی کند .
ستمدیده را یاری می کند ،(ودر برابر محرومان بی تفاوت نمی ماند ،که آنان را در محرومیت واگذارد و بگذرد و به اندازه ی خود در اندیشه ی نجات آنان نباشد)
شخص با ایمان :
یاری کننده ای است شایسته (هم به موقع و هم به اندازه وهم بدون منت ) .به دیگران در امور زندگی کمک می کند و کمک های او درباره ی کار های نیک است نه امور ناشایست و بدون منت و در حداکثر توانایی است .
درباره ی برنامه ی زندگی اقتصادی خود اندیشه وتدبیری نیکو دارد
توجه دارد که نیرو های خود را چگونه باید مصرف نماید، تا از امکانات موجود حداکثر بهره برداری انسانی را نماید و با عزت زندگی کند .
یاری کننده ی دین است .
حمایتگر و پشتیبان اهل ایمان است ،برای مسلمین (در حد خود)پناه و پشتوانه ای است .
با مردم به رفاقت رفتار می کند .
او انسانی تلاشگر است در زمین.
دوستی او در راه خداست .
در راه خدا کوشا و مجاهد است .
در قراردادهای خود وفادار است .
از کار های بی مورد و زائد و بی اثر ،تا حد امکان دوری می کند .
امانت دار است .
در نبودن اشخاص رعایت حقوق آنان را می نماید.
