چالش :)

جناب هاتف،‌ دعوت کردن که توی چالشِ" چند چیزِ عجیبِ من" شرکت کنم و منم دعوتشون رو لبیک گفتم :))

خیلی سخت بود برام پیدا کردن عادت های عجیبی که دارم و در نهایت به این چندتا رسیدم :

1. وقتی یه سریال خصوصا کره ای ها رو شروع میکنم تا تموم نشه بلند نمیشم. نهایتا برای گلاب به روتون، دست به آب! (غذا خوردن و پختن و خوابیدن همه متوقف میشه :| )

2. بعد از این که از مهمونی های شلوغ برمیگردیم،‌ نیاز دارم حداقل یه ساعت تو اتاقم تنها باشم.

3. خیلی تحت تاثیر فیلم هایی که میبینم قرار میگیرم. بعضی فیلما رو از اول تا آخر گریه میکنم و حتی روز بعدش با یادآوریش گریه ام میگیره و در تمام مدت، اطرافیان با تعجب به من نگاه میکنن.

4. روی "سرکار گذاشته شدن" بینهایت حساسم و اگر دوستی سرکارم بذاره بنا به درصد آزارش، ممکنه تا حد قطع ارتباط باهاش پیش برم.

5. بدترین کابوس خواب هام اینه که گربه ها، هیولاها یا دیگر حیوانات(!) میخوان بیان توی اتاقم و من پشت در رو محکم گرفتم ولی زورم نمیرسه و در نهایت میان... ×-×

6. از هیچ چیز به اندازه هزارپا متنفر نیستم. از رنگ زرد و رضا امیرخانی و احسان خواجه امیری بدم میاد. :|

7. عاشق حیوون هام. خصوصا روباه و فیل :)

8. بین دوستام نماینده رنگی رنگی یا گل گلیم. تا قبل این که طرح های گل گلی مد بشه، هر کس هرچیز گل گلی میدید میگفت ارکیده عاشق این میشه. :)

9. وقتی خودم پشت فرمون باشم، خیلی میترسم از کنار ماشین سنگین رد شم حتی اگه اتوبوس باشه...

اگه دوست دارین شما هم توی این چالش شرکت کنید :)

اطلاعات بیشتر،‌ اینجا

تو مجازی نیستی برام !

اتفاقِ خوبِ امروز 

افتاد

صاف توی بغلم :)

رنگی رنگی

یکی از کارهای خوب زندگیم اینه که دلم برای پول نسوخت و اینا رو خریدم!

چند ساله، نشاط دفترامن!

پ.ن: آیدا جون فکر کنم به درد شمام خیلی بخوره :)

پس از تو...

 تجربه ی اولین خرید اینترنتی کتاب، خیلیم عالی بود :)

ترغیب شدم برای دفعه های بعدی ایترنتی بخرم. هم زود رسید هم راحت بود، تازه ارزون تر هم‌ در اومد!

بیست و دو

ایستاده ام در آستانه واپسین روزهای بیست و یک سالگی که فوت کنم روزهای دود شده را... که باز کنم فصلی نو، ورقی تازه از دفتر عمر...

حیرانم، کمی هم مضطرب. ذوق می آید در دست هایم، جاری می شود در افکارم. شیرینی روزهای دی را دوست دارم. سر ذوقم می آورد، خاطره ها را جارو میکشد. عطرش را می پراکند، طعمش را. ذوق و خیال پردازی های آن چنانی، کاغذ کادو و کیک و چاقو. عکس دسته جمعی، ژست بریدن و دود سیاه شمع. کادو هایی که خیلی فرق دارند با رویا ها...

دلم شور میزند مثل مادری بی طاقت راه می رود، دست هایش را به هم می مالد. تاب نشستن ندارد، بلند می شود. چشم هایش را از اینجا و آنجا می دزدد. نگران است...دل شوره دارد... میپرسد چه کرده ای؟ بیست و یک سال؟ شوخیت گرفته؟ میخواهی چه بکنی؟ به کجا برسی؟ مگر بچه بازی ست...سرسری گرفته ای و حواست نیست...

گاهی دلش گرم می شود به جرقه هایی کوچک، ایده هایی بکر، اراده هایی قوی و عشق...! خنده می دود توی صورتش، دوباره مادر نگران دلم کوچک می شود، بچه ی آن روز ها... لی لی می دود دور حوض! موهایش را خرگوشی میبندد و رویا می بافد. غرق آبی آسمان می شود و آرزو میکند یکی از آن ابر های سفید و تپل مال او باشد.

آرزو میکند بیست و دو سالگی مثل قبل ترهایش شیرین باشد، طلایی باشد. از ته دل آرزو می کند که رضایت او را داشته باشد...

هنر، موسیقی، عشق

یک جزی از وجودم هست که باید با هنر پر شود

جزی که موسیقی در آن می پیچد

رنگ می نشیند

تقارن می بخشد

زیبایی می بیند

زیبایی می خواهد

زیبایی می سازد

یک جزی از وجودم هست که فقط با هنر و زیبایی پر می شود

من ناقصم بدون او...

موانع سرعتت را زیاد می کند

تفکر غالبی که همیشه سعی کردم داشته باشم...

| چهارشنبه ۲۶ مهر۱۳۹۱ | | ارکیده

نامه ای به آقا جان امام زمان

درد فراق یار را من به بیان گفت وگو                     شرح نمی توان دهم نکته به نکته موبه مو

جامه صبر بردرم چند در انتظار او                        قطعه به قطعه، نخ به نخ، تار به تار، پوبه پو¹

سلام بر تو ای مولای من!

    آفا جان کجایی؟ هزاران دل عاشق  صدایت می زنند چون سخن امام رضا که می فرمایند: شکیبایی و بردباری وچشم به راه گشایش وکامیابی بودن خوب و زیباست، منتظر تو بودن وبال و پر به دور شمع وجودت سوزاندن زیبا ودلنشین است .هر هفته به شوقت لحظه ها را می شمارم تا جمعه بیایدو روز جمعه وقتی که نیستی غم دوریت  تمام وجودم را فرا می گیرد.

آیه ی"یا أیُها الذََّینَ ءآمَنوا اصبِروا و صابِروا و رابِطوا و اتَّقوا الله لَعَّلکُم تُفلِحون''⁴ درباره ی ارتباط با تو ست ودر بردارنده ی این نکته ی لطیف است که به ما امر به ارتباط می کند زیرا تو دارای ارتباط و حضوری و این ما هستیم که پنهانیم  وغافل!  

هجران،جانان تا به چند،آن یار کو؟ آن یار کو؟

                                                                      وین شورش دل تا به کی دلدار کو؟ دلدار کو؟

     اما روزی که تو بیایی، دنیا بهشت می شود. آن روز، روزی ست که مستضعفان بر  مستکبران جهان فائق آیند و پرچم اسلام را در جهان به اهتزاز در آورند. تو، دوستی های سود جویانه، دستگاه های حقوق بشر اما بر ضد بشریت ، دادگاه های یک طرفه، گرسنگی و پوست های بر استخان چسبیده، آئین های خود ساخته دروغی، دین های تحریف شده، دستگاه های جاسوسی و...را ریشه کن می  کنی.روزی که تو بیایی، آن قدر همه بی نیاز و غنی گردند که کسی را برای صدقه دادن نخواهیم یافت²،روزی که زمین ها چند برابرمحصول می دهند³وشادی وسرور در همه جای عالم نفوذ کند وکوچکترین ذره بی بهره نخواهد ماند. آن روز تو سوار بر ذو الجناح صفا و یک رنگی را بین مردم تقسیم می کنی وبا ذوالفقار سر از تن ظلم و استکبار جدا خواهی کرد.

   غیبت نکرده ای که شوم طالب حضور                        پنهان نگشته ای که هویدا کنم تو را⁵

مولای من! زره رزمت ارزان نیست تا در سپاهت باشم، لیاقت می خواهد واما دل من سرد و سیاه است، قلبم را صیقل بده و نورت را بر دلم بتابان که اگر تو را نشناخته بمیرم به جهالت مرده ام.⁶پس خودت را به من بشناسان و عشقت را در من بیفزا!

زنم کوبه ی در را ،خدا کند بپذیری                                     جوان دیده تر را ، خدا کند بپذیری

 شود جهانی به کامم اگر تو کنی تو نگاهم                       امید من که اگر را خدا کند بپذیری⁷

 

 

---

1-آیت الله میرجهانی

2-پیامبر اکرم:در زمان امام زمان هیچ کس فقیر نمی ماند ومردم برای صدقه دادن به دنبال نیازمند می گردند و پیدا نمی کنند

3-پیامبر اکرم                     4-آل عمران/200           5-فروغی بسطامی         6-امام صادق      7-محمد هادی فلاح

| دوشنبه ۴ مرداد۱۳۸۹ | | ارکیده